Wychowanie dziecka z psem niesie za sobą wiele zalet. Dziecko dzięki zwierzęciu uczy się wrażliwości i odpowiedzialności. Pies wspomaga rozwój emocjonalny i społeczny dzieci. Jeśli pod jednym dachem znajduje się małe dziecko i czworonóg należy przywiązać szczególną uwagę do odpowiedniej socjalizacji obojga. Jak odpowiednio wychować dziecko, aby żyło w zgodzie z czworonożnym przyjacielem? Jak wytresować psa, żeby nie zrobił dziecku krzywdy i służył mu wiernie?

Tresurę psa powinno się zacząć na kilka miesięcy przed narodzinami dziecka. Ważnym momentem dla psa i dziecka jest ich pierwszy kontakt, trzeba pamiętać, żeby dla obojga był pozytywny. Kryzysową chwilą dla relacji pies-dziecko jest także początek raczkowania naszej pociechy. Pamiętajmy, żeby kontakt dziecka z psem odbywał się zawsze pod kontrolą dorosłych! Pogryzienia dzieci przez psy w 90% odbywają się pod nieobecność rodziców.

Małe dziecko jest niedelikatne, może ciągnąć psa za uszy, wkładać paluszki do oka, nosa, pyszczka, nadepnąć psu na łapę czy ogon. Dziecko powinno się nauczyć pokojowej współegzystencji z psem. Jak się za to zabrać?

Wychowanie dziecka
Dzieci uwielbiają zwierzaki. Najczęściej chcą od razu nawiązywać bliski kontakt z psami (głaskać, przytulać, całować psy po pyszczku).

Pierwszą ważną nauką dla dziecka jest przekazanie mu, że pies to nie zabawka.  Jest wrażliwy na ból, odczuwa emocje takie jak: smutek, radość, czy strach. Powinno się wytłumaczyć w zrozumiały dla dziecka sposób, że nie wolno krzywdzić zwierzęcia. Przeszkadzać mu w jedzeniu, spaniu czy odpoczynku.

Pamiętajmy też, żeby nauczyć dzieci zasad higieny. Po każdym pogłaskaniu zwierzaka myć rączki, nie kłaść się razem z psem na legowisku, wycierać psie łapy po spacerze. Dbajmy także o higienę otoczenia, szczególnie gdy pies zmienia futro. Trzeba wówczas częściej zamiatać, myć podłogi, trzepać i prać legowisko oraz kocyki i ręczniki do wycierania psa. W czasie linienia czeszmy pupila przynajmniej raz dziennie.

Pies podczas zabawy może być bardzo żywiołowy. Należy pamiętać, że niejednokrotnie pupil przewyższa wagą i koordynacją małe dziecko. Dorosły powinien kontrolować zabawę dziecka z psem. Powinien wytłumaczyć, że pies może niechcący wpaść, przewrócić, nabić guza czy siniaka, ale nie zrobił tego umyślnie.

Gdy pies za bardzo się rozbrykał można poradzić dziecku, aby zaprzestało zabawy, odwróciło się od psa i skrzyżowało rączki na piersi. Taka pozycja oznacza dla psa koniec zabawy i to, że powinien się uspokoić. Jednocześnie pupil może mieć różne humory i potrzeby, dlatego nie należy zmuszać go do zabawy z dzieckiem.

Dziecko wychowane z psem, jest bardzo ufne wobec innych zwierząt. Rodzice powinni podpowiedzieć maluchowi, że każdy pies jest inny i nie powinno się  podchodzić do każdego napotkanego na ulicy zwierzęcia. Zalecane jest zakazywanie dzieciom głaskania przywiązanego psa na smyczy, zwierząt agresywnych oraz podchodzenia do zwierzaka bez pozwolenia właściciela.

Bardzo ważne jest nauczenie dziecka co zrobić w sytuacji, gdy pies biegnie w jego stronę. Dziecko powinno się zatrzymać, stać nieruchomo i nie patrzeć na psa. Jeżeli pies wykazuje objawy agresji, dziecko powinno przyjąć pozycję obronną, tzw. “żółwia”, położyć się twarzą do ziemi, z podwiniętymi nogami, zasłaniając rączkami szyję i uszy.

Tresura psa
W zależności od temperamentu, pies traktuje dziecko różnie. Może postrzegać je jako głośną zabawkę, którą można lizać, biegać za nią, bawić się i nie odczuwać przed nią respektu. Wychowany pies powinien bez problemu zaakceptować dziecko jako członka rodziny. Gdy dziecko podrośnie, można zacząć uczyć psa, żeby także słuchał rozkazów najmłodszego członka “stada”.

Ułatwi to codzienny trening w obecności dziecka. Rodzic staje za maluchem i wydaje psu polecenia. Nagrodę za wykonanie rozkazów, podaje psu dziecko na wyciągniętej rączce. Stopniowo wraz z rozwojem dziecka uczymy go innych komend, aż w końcu pies wykonuje grzecznie każdą część treningu, słuchając tylko dziecka.

Starszemu dziecku nie pozwalajmy na siłowe zabawy, w których pies ma przewagę. Czyli np. zabawa szarpakiem, przeciąganie liny. Gdy czworonóg wygrywa zabawę, jest to równoznaczne ze zdominowaniem przegranego. W zamian za to powinno się uczyć utrwalania komend przydatnych na co dzień: aportowania, odnajdowania przedmiotów na węch itp. Dziecko powinno być pod kontrolą w trakcie zabawy z psem aż do 12 roku życia.

Bardzo przydatna jest nauka powitania dziecka z psem. Należy przypilnować, żeby pies nie rzucał się i nie skakał na dziecko wracające ze szkoły.. Można wyćwiczyć podawanie łapy podczas rytuału powitania. Zbyt gwałtowne powitania należy przerywać, krótkimi rozkazami dorosłego. Jednocześnie dziecko powinno wiedzieć, jak głaskać pupila, żeby nie sprawiać mu bólu czy przykrości.

Interakcje dzieci z psem bywają różne, dlatego proces nauki może być żmudny. Niemowlęta wychowane ze zwierzętami, zaczynają szybciej chodzić i mówić. Psy pomagają także w późniejszym rozwoju emocjonalnym. Dziecko wychowywane ze zwierzętami zazwyczaj odbywa odporności na alergię, jest też bardziej odpowiedzialne od rówieśników, więc z pewnością warto poświęcić temu trochę czasu i energii.