Wszyscy znamy podwórkowe burasy, czarne kociaki które mają przynosić nieszczęście, czy białe, puszyste koty salonowe. Ale przy bliższej inspekcji okazuje się, że paleta kolorów kocich futerek jest dużo bogatsza niż się może wydawać. Poznaj te bardziej i mniej popularne maści i sprawdź jak wiele z nich nie było Ci znanych wcześniej!

Kolorystyka kociego futra

Podstawowe kolory kocich futer to:

– rudy,

– czekoladowy,

– cynamonowy,

– czarny,

– biały.

Występować mogą one w różnym natężeniu zależnym od ilości dwóch pigmentów – emuelaniny (czerń) i feomelaniny (żółty). Jego brak powoduje oczywiście powstawanie maści białej, co nie jest wcale równoznaczne z albinizmem – wówczas futro pozbawione  barwników staje się przeźroczyste, dając jedynie wrażenie bieli.

Wystarczy też, aby pigmenty występowały słabiej, aby nadać sierści odcień:

– niebieski,

– kremowy

– płowy,

– liliowy,

 – srebrny.

Mniej intensywne występowanie jednego lub obu pigmentów uwarunkowane jest genetycznie i zależy w głównej mierze od umaszczenia rodziców kota. W wypadku niektórych ras występowanie nietypowych kolorów jest konieczne lub przynajmniej pożądane.

Wzór na kocim futrze

Tak dobrze znane nam pręgi powodowane są przez nieregularną dystrybucję barwnika. Takie umaszczenie nazwane zostało tabby i dzieli się na cztery rodzaje:

Marmurkowy (inaczej zwany klasycznym), który charakteryzuje się występowaniem szerokich kół i spiral,

Tygrysi (lub mackerel), składający się z pionowych pasów jak u kociego kuzyna, od którego nazwa ta pochodzi

Cętkowany, jak sama nazwa wskazuje, będący wariacją kropek czy przerywanych pasów

Rozety – maść ta występuje u kotów rzadko, charakterystyczne jest to, że zamiast pojedynczych niewielkich cętek kot ma na bokach ciemne kręgi, owale, półkola lub elipsy wypełnionej jaśniejszych futrem

Ticked – to szczególny rodzaj wzoru, który nie jest aż tak widoczny jak trzy pozostałe ze względu na mikroskopijny zasięg. Wzór widoczny jest bowiem na poziomie każdego osobnego włosa, gdzie prążki pigmentu ułożone są nierównomiernie.

Kilka ciekawych kocich maści

Point

Koty Point charakteryzują się ciemniejszym pyszczkiem, końcówkami uszu, ogona i łapek. Cała reszta ich futra jest wyblakła, a większe ilości pigmentu – bez względu na to, czy jednolicie rozłożonego, czy pręgowanego – są wykazywane tylko w miejscach „zakończeń” kociej osoby. Te koty, których futra są bardziej bogate w pigment, a przyciemnienie występuje w mniej widoczny sposób nazywane są tonkijskimi.

Szylkretowe

Koty, a właściwie kotki szylkretowe (taka maść jest domeną samic i kocur szylkret zdarza się niezwykle rzadko) są niezwykle popularne wśród hodowców ze względu na duże możliwości rozrodowe – ich potomstwo obiecywać może szeroką gamę kolorystyczną.

Dzielą się one na:
tortie – mieszankę rudego z czarnym

calico, czyli wariację czerni, bieli i rudego. Podczas kiedy calico najczęściej posiadają wyraźne łaty, przeplatające się ze sobą, tortie powinien mieć futro o mniejszym odcięciu barw, czasem z rudą łatką na pyszczku, zwaną płomieniem.

Maści z bielą

W zależności od tego, ile powierzchni futra kota pokryte jest bielą, może on być nazywany vanem, bikolorem lub arlekinem.

Van szczycić się będzie niemal całkowicie białym umaszczeniem z ewentualnymi niewielkimi plamkami koloru, najczęściej na łebku i ogonie.

Jeśli co najmniej połowa kociego futra jest biała, jest to arlekin.

Natomiast biel z dominującym innym kolorem stanowi odmianę bikolor.

Jeśli natomiast przeźroczysty włos stanowi mniej niż 1/4 kociego futra, nie jest on zaliczany do kotów białych.

Więcej

FIFe określa wiele rodzajów maści kotów, podając 45 rodzajów klasyfikacji kociej maści, bazujących na kolorze i wzorze. Na podstawie systemy EMS (Easy Mind System) określić można dokładny kod kota bazujący na jego rasie, futrze i cechach specjalnych. Dzięki takiemu systemowi, każdy hodowca jest w stanie dokładnie określić jakim rodzajem sierści szczyci się jego pupil – kolorystyka jest opisana z niezwykłą dokładnością.